سلامت روان همان سلامت فکر و قدرت سازگاری با اطرافیان و محیط اجتماعی است. ایجاد فرصت شکوفایی برای خود و سازگاری با دیگران، شرایط محیط، تلاش برای ارتقاء کیفیت آن می‌باشد.

• تلاش برای شناخت ریشه‌های رفتار خود.
• برقراری رابطه دوستانه و صمیمی با دیگران.
• داشتن اعتماد به نفس.
• احترام به شخصیت دیگران.
• داشتن احساس رضایت از زندگی.
• شاد و مثبت اندیش بودن.
• احترام به خود و دیگران.
• منفی‌نگر و بدبین نبودن.
• آگاهی به نقاط ضعف و قوت خویشتن.
• انعطاف پذیر بودن.
• شناخت درست واقعیت‌ها و عمل کردن بر اساس عقل در برخورد با مسائل و مشکلات .
• نگرش مثبت به خود و تحمل ناکامی‌ها.
• توانایی حل مشکلات شخصی.
• استفاده از اوقات فراغت به نحو مطلوب .
• در مواجهه با مشکلات، کنترل وتعادل خود را حفظ می‌کند.
• برای خود ارزش قائل است )نه بنده‌ی کسی می‌شود و نه کسی را بنده خود می‌کند(
• با ارزش‌های اجتماعی، درگیر نمی‌شود و نیازهای خود را مطابق با ارزش‌های اجتماعی برآورده می‌سازد.
• صبور و راستگو و درستکار و بخشنده و عذر خواه از اشتباه خود است
• دیگران او را فردی متعادل و موجه می دانند.
• گوشه گیر و انزوا طلب نیست و هدف دارد.